संपादकीय

• अग्रलेख
• विशेष लेख
• अन्वयार्थ
• चैतन्य चिंतन
• लाल किल्ला
• कलाभान
• सह्याद्रिचे वारे
• राखेखालचे निखारे
• व्यक्तिवेध
• गल्लत , गफलत , गहजब !
• राजधानीवर मराठी मोहोर
• जमाखर्च राजकारणाचा
• आज..कालच्या नजरेतून
• बुकमार्क
• वार्ता ग्रंथांची
• बुक-अप!
• बुक - वर्म
• लोकमानस
• अन्यथा
• रविवार विशेष
• भवताल
• रुजुवात
• आकलन
• वाचावे नेटके
• पसायधन
• प्रसार-भान
• ग्रंथविश्व
• आनंदयोग
• ई-लोकमानस
• अरूपाचे रूप सत्यमार्गदर्शक

मोस्ट कमेन्टेड

• श्रीमंतांच्या यादीतून सोनिया गांधींचे नाव हटविले
• टोलनाका मारहाण प्रकरण: नीतेश राणेंना जामीन मंजूर
• अग्रलेख : हे राज्य पप्पूंचे
• शरद पवार मुख्यमंत्री होणेही अशक्य
• राष्ट्रीय सल्लागार परिषदेपुढे मंत्रिमंडळ ‘शॅडो कॅबिनेट’
• 'नरेंद्र मोदी दहावेळा पंतप्रधान झाले तरी कलम ३७० रद्द करू शकणार नाहीत'
• CELEBRITY BLOG: हे इद्यापीट म्हणजे काय?
• शिवसेनेसाठी रावलेंचा विषय संपला

मोस्ट रीड

• लक्ष-कोटीची 'बीएमडब्ल्यू' नव्या वर्षांत आणखी १० टक्क्यांनी महागणार!
• यंत्रमागधारकांमध्ये अस्वस्थता
• लोणार सरोवराच्या विकास आराखडय़ाचे तीनतेरा
• कळव्यातील पालिका रुग्णालय रुग्णशय्येवर!
• छोटय़ा चुका चोरांच्या पथ्यावर

मुंबई

Published: Wednesday, December 4, 2013

अमाप पैसा, कोणताही विधिनिषेध नाही आणि काहीही केले तरी पाठीशी घालणारे राज्य नेतृत्व. यामुळे कलानी यांचा वारू चौखूर उधळला, त्यास अडवण्याची धमक एकाही राजकीय पक्षात नव्हती. अशा नतद्रष्टांमुळे महाराष्ट्रातील समाजजीवनाचा पुरता विचका झाला असून राज्यातील अनेक प्रांतांत स्थानिक गुंडपुंडांची सरंजामशाही तयार झाली आहे.
विधायक चेहऱ्याच्या राजकारण्यांनी पुढे आणलेल्या विध्वंसक चेहऱ्यांनी महाराष्ट्राच्या राजकारणास गेली काही दशके ग्रासून टाकलेले आहे. यातील काहींनी पांढरे डगले चढवून वाल्याचे वाल्मीकी झाल्याचा आभास निर्माण करण्याचा प्रयत्न केला. या आभासी वाल्मीकींमधून काही शिक्षणसम्राट झाले, काही खाणसम्राट तर काही बांधकामसम्राट बनले. यातील काहींना त्यांच्या टोळी-उद्योग काळाची आठवण करून दिल्याचेही लोकप्रतिनिधी सभेने पाहिले. यांच्याही पलीकडे राजकारण्यांचा एक वर्ग असा होता की त्यांनी कधी सभ्यतेचा आवसुद्धा आणण्याचा प्रयत्न केला नाही. अशा नामांकितांतील अग्रणी म्हणजे सुरेश ऊर्फ पप्पू कलानी. राजकीय प्रतिस्पध्र्याची हत्या केल्याप्रकरणी आज पप्पू कलानी यास जन्मठेपेची शिक्षा ठोठावण्यात आली. महाराष्ट्राचे बिहारीकरण व्हावे यासाठी ज्यांनी जीव तोडून प्रयत्न केले अशा बिनीच्या शिलेदारांत या पप्पूची गणना पहिल्या पाचात व्हावी. मुंबईजवळील उल्हासनगर हे यांचे कार्यक्षेत्र. परंतु त्यांच्या कर्तृत्वास भौगोलिक सीमांचे बंध कधीही अडवू शकले नाहीत. सत्तरीचे दशक हे अशा उपटसुभांसाठी महाराष्ट्रात अनेकार्थानी महत्त्वाचे ठरले. शिवसेनेसारखा नवा पक्ष जन्माला आलेला होता आणि गावगल्लीतील उनाडांच्या राजकीय आश्रयाची सोय त्यामुळे झाली होती. मुंबईसारख्या शहरांत त्याचे पडसाद उमटत होते. कामगार चळवळीस गुंडगिरी वा खंडणीखोरीचेच स्वरूप आले होते. राजकारणाचा फारच संकुचित अर्थ या काळात रूढ व्हायला लागला. आपापल्या जातीजमातींच्या मंडळींना एकत्र करून पुंडगिरी करणे असे घडू लागले. हे असे का करायचे? तर या झुंडशाहीच्या आधारे आपापल्या अनैतिक उद्योगांना झाकता यावे म्हणून. वसई परिसरातील ठाकूर, उल्हासनगर परिसरातील कलानी, भिवंडीचा जयवंत सूर्यराव ही अशा मंडळींची ढळढळीत उदाहरणे.

उर्वरित वाचण्यासाठी: 1 2 3